Misschien zag je ze al lopen: de schoolkinderen in jouw buurt of woonplaats die mee doen met de avondvierdaagse. Elk jaar is dat voor gezinnen met jonge kinderen een leuke festiviteit en vaak ook een stressvolle week. Het hele gebeuren overviel mij meestal, gewoon omdat ik het vergeten was in de agenda te zetten en er juist die week van alles en nog wat moest voor werk en kerk. Oeps, wie van ons twee gaat er met de kinderen lopen? Je wringt je zelf in alle bochten om die week rond te breien en je bent blij wanneer de laatste avond is aangebroken. En wanneer een trots kind eigenaar is geworden van een medaille. Pfft, wandelen, leuk hoor….
Toch is wandelen wel leuk en gezond voor lijf en leden. Je brengt je kinderen naar buiten en ze leren dat bewegen gezellig en fijn kan zijn. Door het voordoen en mee laten doen ervaren kinderen dit en hoe vaker je zoiets doet, hoe meer het ‘inslijt’. Wandelen is ook wel iets bijzonders, het is anders dan lopen. Lopen is iets waar je eigenlijk niet bij nadenkt, het is over het algemeen meer een noodzaak dan een keuze. Je loopt overal en nergens heen met als doel een bepaalde bestemming te bereiken. Wandelen is een doel op zichzelf. Je kiest ervoor om te gaan wandelen voor ontspanning.
Over Henoch wordt in de oudere vertalingen van de Bijbel gezegd dat hij ‘wandelde’ met God. In NBV 21 staat Henoch leefde in verbondenheid met God (Genesis 5: 24). In de Bijbel wordt met wandelen een manier van leven bedoeld. Dat wandelen komt van twee kanten. In Leviticus “wandelt” God met zijn volk en wij mensen mogen “wandelen” met God. Het leven met God krijgt zo iets ontspannends.
Het is waardevol om die ontspannenheid een plek in de opvoeding te geven, ook waar opvoeden en geloven hand in hand gaan. Laat de stress achter je en wandel mee in het licht van Jezus, je zult hopelijk samen met kinderen gaan ervaren dat het gezellig en leuk is. Dan ga je genieten van wat je samen onderweg ziet en tegenkomt.
