Toch willen we in dit artikel aandacht geven aan het gezin omdat we in ons contact met kerken ook ouders ontmoeten die niet weten hoe ze in verbinding blijven met hun tieners. Kersverse ouders die het moeilijk vinden om het geloof in hun jonge gezin vorm te geven. En laten we eerlijk zijn, gezinnen zijn vaak ook een ratjetoe aan eigenaardigheden. En dat ziet er niet altijd rooskleurig uit. Het geloof in het gezin een plek geven is een grote uitdaging. Het gezin is een levenslange oefenplek voor geduld en genade.

Daarnaast word de kerk in de Bijbel ook vergeleken met een gezin. Ook de kerk is een levenslange oefenplek voor geduld en genade. Jezus heeft ieder die Hem ontvangt het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden (Johannes 1:12). Daardoor mogen wij broeders en zusters zijn. En in het lezen van de Bijbel worden we opgeroepen om elkaar lief te hebben, met de innige liefde van broeders en zusters. (Romeinen 12,9-10) Toch kan dit in de praktijk lastig zijn. In de kerk kunnen juist de meest hevige ruzies plaatsvinden. Het lijkt wel een gezin. Toch is daar ook een mooie kans. De kerk is één van de weinige plekken waar zo’n diverse groep samenkomt. Jongeren en ouderen, singles en gezinnen, professoren en bouwvakkers, verslaafden en heilige boontjes. Als personen binnen deze club elkaar zien door Gods ogen, dan gaat daar een getuigenis van uit. Vanuit ons perspectief als CGJO: Als jongeren een plaats krijgen binnen dit gezin en de ruimte krijgen om hun zoektocht naar geloof aan te gaan kan dit bijzonder krachtig uitwerken. Als een ouder die met de handen in het haar zit in de kerk begrip, liefde en ondersteuning vind door de gemeenteleden dan is dit een getuigenis van de onderlinge verbondenheid die we hebben in God.

Als CGJO willen we kerken ondersteunen zodat jongeren zich gezien voelen en ouders zich gesteund voelen.